Het mooie van reizen naar een spirituele plek is dat je telkens andere ervaringen hebt. Het maakt niet uit hoe vaak je geweest bent. Steeds is de reis anders en komen er nieuwe ervaringen en inzichten op je pad. Onze reis naar Frankrijk begon met ons tweeën in de auto op weg naar Rocamadour. Theo reed en ik zat met onze rookkwartsschedel op schoot te mediteren. Het werd stiller en stiller in mij, het werd zachter in mij en ik voelde de connectie met de energie van Mara Magdalena zich versterken en verdiepen. In die energie kan ik ontspannen, diep ademhalen, vallen mijn gedachten stil, hoor ik de stem van mijn hart en voel ik de tijdloosheid van mijn ziel en ben ik ontroerend om me zo THUIS te voelen. Het zijn de momenten waarop ik zo gemakkelijk dankbaar ben dat ik ben.
Het was niet moeilijk om me vanuit dat gevoel te verbinden met de zwarte madonna in de Mariakapel te Rocamadour. De kapel ademde sereniteit en stilte, ook al was het er druk en warm en vanuit de Madonna stroomde een zee van liefde. Ik vond het schokkend te zien hoeveel mensen door haar energie kruisten zonder afstemming en respect en vroeg haar hoe ze dat kon verdragen. Haar antwoord was eenvoudig: ‘Ik zal er altijd zijn, voor iedereen die me horen wil.’ Een wijze les in liefde; al kan een ander het niet ontvangen, jij hoeft niet op te houden met liefde te zijn….. We reden door en ik werd getrokken naar een camping genaamd Lastours. Een afwijking van onze plannen volgde. Steile wegen en commentaar van mijn mind en Theo trotserend bereikten we deze magische plek; we keken uit op een prachtige vallei met vier ruïnes van bouwwerken van de Katharen.
Vanaf onze camping was het licht van de Katharen voelbaar, ik werd als het ware opgetild en wederom was het een warm weerzien of weervoelen met hen. Buizerds waren er genoeg om aan te geven dat we op de goede weg waren en de volgende dag togen we met de groep die inmiddels was aangekomen naar de vier torens. Het bleek dat er 3 originele Katharen kastelen waren en een koningstoren die er was neergezet door een koning als teken van macht en overheersing. Er bleek ook een legende te zijn: Roland, een ridder van Karel de Grote achtervolgde de Drac (een fabeldier) en zijn paard moest over een rotsblok springen, waarbij hij zijn hoefafdruk achterliet. We gingen op weg, kwamen door een prachtige grot, waar we oude ballast konden loslaten en bereikten spontaan de hoefafdruk. In de hoefafdruk werden we opgetild naar een mythisch niveau en maakten we connectie met het licht van de Katharen. We werden gedragen en de reis naar volgende plekken liep steeds voorspoedig.
Ons gezelschap was klein en bestond uit evenveel mannen als vrouwen. Prachtig is dat en steeds werd ons gevraagd om plekken te harmoniseren. In Minerve maakten we gezamenlijk letterlijk een brug tussen werelden en toen we dachten klaar te zijn en te kunnen ontspannen in het riviertje in het dal, vonden er spontane inwijdingen plaats; een doop noemde een van de deelnemers het. Het was een ontroerende verstillende ervaring.
Het was tijd om te reizen naar het gebied van Montségur. We sliepen in een huisje midden in de bossen. Geen mens te bekennen zoveel rust en het was een heerlijk voorbereiding op de ceremonies die we in dat gebied te doen kregen. In de grotten van Ussat hadden de vrouwen en mannen aanvankelijk aparte plaatsen waar ze zich verbonden met de plek om vervolgens samen te gaan in een ceremonie. Ieder van ons was intermediair voor het licht. Het licht stroomde letterlijk onze energielichamen binnen en verspreide zich weer naar buiten, gevolgd door onze blijdschap en speelsheid. Bijzonder was het ook weer om Montségur te ervaren. Het was zo mooi te zien hoe iedereen boven zichzelf en eigen thema’s uitsteeg zodra verbinding met de energie van de plek werd gemaakt. De klim naar boven waarbij je werkelijk uitstijgt boven de aardse dynamiek, ontvangen wordt door vele lichtwezens en het licht in je leven zich weer kan herstellen. Een van de deelnemers zag de Wijze Raad bijeen en de moed die het vergde te besluiten te sterven voor het geloof. Het blijft een mystieke plek, waar ik heel graag terugkeer. Later die dag, toen we weer in ons rustige oord waren, stemden we af op de plek tijdens en linkingsessie en werd ik door één van de Wijzen ingewijd door aanraking van mijn derde oog. Een bijzondere ervaring en één van de vele hoogtepunten van deze reis.
Na deze Katharenroute gingen we via de prachtige watervallen, waar we alles konden integreren naar het sprookjesbos in Béliz. Een adembenemend bos met een labyrint, plaatsen waar je niet anders kan dan geloven dat er kabouters en elfen wonen en prachtige natuurlijke creaties waaronder de harp. Wat een beleving. We zaten gevieren op de harp en werden gelanceerd als een spaceship. Niet te geloven hoe dat voelt! Echt een bijzondere plek die we dit jaar dan eindelijk ook konden vinden. Het was een mooie afronding en overgang naar de energie van Maria Magdalena in Rennes-le-Chateau. We kregen de opdracht ons via onze spirituele wortels te verbinden. De kaart Ancestors uit de Crystall Skull Cards heeft wortels met daarin 4 schedels. Wij waren met 4 en ik had 4 schedels mee. Boven ons vlogen ineens 4 buizerds en het was een teken de vier schedels te verdelen. In de kerk heette Maria ons welkom en gaf boodschappen aan ieder van ons, waarna we deze kaar naar de bibliotheek gingen van het museum. Daar deden we drie ceremonies in vierhoeken, die elk leken te gaan over de verbinding tussen het mannelijke en vrouwelijke deel en tussen aarde en kosmos. Het was licht, heel veel licht dat stroomde die dag en het voelde op dat moment en ook nu nog als het hoogtepunt van de reis van ons vieren. De dag sloten we af met een onderdompeling in de bron van Rennes-les-Bains. Ongeloofelijk hoe ieder van ons dan ineens in essentie van onder de bron ontwaakt. We hebben Venus, Boeddha, Jezus en Maria Magdalena zien verschijnen.
De reis vervolgde met een tocht naar St. Baume en het bezoek aan de grot was weer zeer ontroerend. Het werd een persoonlijke pelgrimage voor eenieder; een reis naar het hart en dat was nodig om met liefde de thema’s die in ons geraakt waren en werden te aanvaarden en te helen. Maria Magdalena was overal; in elke bloem, in elke stroom, overal was haar onvoorwaardelijke liefde voelbaar voor alles wat is. Ik kon het bijna niet geloven de overvloed ervan te mogen voelen op elke plek waar ik was. Ook de dag dat we naar de basiliek gingen ademden de straten haar energie en trok ze ons de basiliek binnen. Voor iedereen eigen boodschappen en ervaringen en integratie van al het moois dat we beleefd hadden.
Theo en ik namen afscheid van de groep en vervolgden onze weg naar de Sainte Baume bergen. We hadden elk een eigen pelgrimage. De mijne voer door mijn chakra’s heen omhoog en leidde me naar een bergtop waar ik uitkwam bij een klein kapelletje met een beeld van… Maria Magdalena.
